|
|
Višegodišnja biljka, 40-60 (150) cm
visoka, sa granatim i debelim rizomom. Stabljika uspravna, retko lučno
ustajuća, jednostavna ili granata, uglasta, gola ili ±
paučinasto pustenasto dlakava. Listovi zeleni ili paučinasto pustenasto
dlakavi; u donjem delu stabljike listovi sa drškama, jajasto lancetasti
ili lancetasti, nedeljeni ili razmaknuto rskavičavo nazubljeni do
režnjeviti ili lučno perasto režnjeviti; u srednjem i gornjem delu
stabljike listovi duguljasti ili lancetasti, nedeljeni, sa zaobljenom
ili suženom osnovom, sedeći. Glavice pojedinačne (retko 2-3 zajedno) na
vrhu grančica. Involukrum jajast ili jajasto loptast, 11-20 mm dugačak i
7-20 mm širok. Listići involukruma sa suvokožičastim nastavkom i zelenim
nokatcem, slabo izduženo izbrazdan i pokriven nastavkom donjeg listića.
Nastavak ± smeđ, kružan i nedeljen ili izdeljen. Cvetovi otvoreno
purpurni, vrlo retko beli; obodni cvetovi skoro uvek neplodni, zračni i
nejasno dvorežnjeviti. Papus nedostaje. Ahenija 3 mm dugačka, gola ili ±
fino dlakava, belosiva do svetlosmeđa, jedva izbrazdana, jako sjajna.
Cveta od juna do oktobra meseca.
Podvrsta banatica
se od tipične razlikuje po tome što su listovi
± široki, involukrum je
skoro loptast, 15-16 mm dugačak, nastavak okruglast, ispupčen,
otvorenosmeđ; spoljašnji nastavci su iscepani ili sa češljastim
trepljama.
Raste pored puteva, po
vlažnim i sušnim livadama i u svetlim šumama na krečnjaku.
Naziv roda potiče od
grčke reči kentaurion, ime biljke u Hippokrates, koje se dovodi u
vezu sa lekovitošću Centaurea chiron; kao centaurion ponovo
nalazimo u Plinius-a. Po drugom objašnjenju naziv potiče od latinske
reči centum = stotina i aureum = zlatnik, s obzirom na
vrednost lekovitosti ove biljke.
|
|
|